Drewniana cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Szymona Słupnika, zbudowana w 1872 r. w miejscu starszych świątyń, z których pierwszą postawiono w 1440 r. Bryłę cerkwi przebudowano w 1031 r. Po 1946 r. została przejęta przez wiernych rzymskokatolickich. W latach dziewięćdziesiątych XX w. świątynia została rozbudowana.
Jest to budowla trójdzielna, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, zrębowa. Narteks poprzedza częściowo weń wchodząca wieża konstrukcji słupowo-ramowej. Nawa, prezbiterium i narteks pokryte dachami kalenicowymi, wieża dachem namiotowym. Nad nawą niewielka kopuła na oktogonalnym tamburze, zwieńczona niewielka, baniastą wieżyczką. Podobne wieżyczki znajdują się na prezbiterium i wieży. Do narteksu dostawiona jest niewielka zakrystia kryta dachem kalenicowym. Całość pobita blachą, szalowana deskami w pionie. We wnętrzu polichromia figuralna z pierwszej połowy XIX w. W części dobudowanej wykonano polichromie współczesną.
Ikonostas pochodzący z XIX w. jest przesunięty w głąb prezbiterium. Na pierwotnym miejscu pozostawiono jedynie ikony proroków. W ikonie chramowej przedstawiony jest św. Szymon Słupnik. Kilka ikon z tutejszej cerkwi znajduje się w Muzeum Historycznym w Sanoku.
Przy świątyni stoi murowana dzwonnica parawanowa z 1934 r., z figurą św. Szymona Słupnika na szczycie. Przy cerkwi 700 letni dąb.
