Cerkiew parafialna pod wezwaniem Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy, służyła przed wojną jako cerkiew greckokatolicka. 10 czerwca 1961 r., została zamknięta przez władze. Od 1963 r. użytkowana przez wiernych prawosławnych. Wzniesiono ją w latach: 1800-1803. Budowę zakrystii datuje się na okres po 1836 r. Remonty przeprowadzano w latach: 1919, 1955, 1970 oraz w 2001 r.
Cerkiew to budowla zrębową, orientowaną, trójdzielną, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Dobudowana później od strony wschodniej zakrystia zwieńczona pozorna latarnią, analogicznie jak pozostałe człony cerkwi sprawia wrażenie czteroczęściowej budowli. Przed narteksem niewielki przedsionek konstrukcji słupowo-ramowej.
Drewniana dzwonnica bramna słupowo-ramowa, trójkondygnacyjna, o ścianach pochyłych do wewnątrz, oszalowana deskami w pionie. Zbudowana została w 1834 r. Na wieży dzwon z 1882 r. Według typologii cerkwi łemkowskich R. Brykowskiego jest to typ północno-wschodni, wariant bezwieżowy, nazywany też osławickim, podobnie jak cerkiew w Turzański i Rzepedzi.
Niestety, 13 września 2006 r. cerkiew strawił pożar, po którym ocalała jedynie dzwonnica. Obecna świątynia stanowi replikę zabytkowej poprzedniczki. Ogień nie strawił jedynie dzwonnicy.
